หลายประเทศและเมืองต่างๆ ได้ให้ความสนใจในการเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬายูโรเปียนเกมส์ 2019 แต่มีเพียงเนเธอร์แลนด์เท่านั้นที่เสนอตัวเป็นเจ้าภาพอย่างเป็นทางการ[4] ในการประชุมใหญ่สามัญเมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 2015 ประเทศเนเธอร์แลนด์ได้รับการอนุมัติอย่างเป็นเอกฉันท์ในฐานะเจ้าภาพของการแข่งขันครั้งที่ 2[5][6] การแข่งขันครั้งนี้จัดขึ้นในเจ็ดเมืองทั่วประเทศ เช่น อัมสเตอร์ดัม เดอะเฮก ไอนด์โฮเวน รอตเทอร์ดามและยูเทรกต์[7][8][9] เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน ค.ศ. 2015 เนเธอร์แลนด์ได้ประกาศขอถอนตัวจากการเป็นเจ้าภาพการแข่งขันยูโรเปียนเกมส์ครั้งที่สอง เนื่องจากปัญหาทางการเงินโดยคาดว่าต้องใช้งบประมาณถึง 57.5 ล้านยูโร[10][11] แพททริก ฮิกกี ประธานคณะกรรมการโอลิมปิกยุโรปกล่าวว่าข่าวดังกล่าวน่าผิดหวัง[12] หลังจากนั้นหลายประเทศได้ให้ความสนใจในการเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน: ประเทศเบลารุส (มินสค์), สหราชอาณาจักร (กลาสโกว์), ประเทศโปแลนด์ (พอซนาน), ประเทศรัสเซีย (คาซานและโซชี), ประเทศตุรกี (อิสตันบูล)

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2015 รัสเซียประกาศเป็นประเทศเจ้าภาพในการแข่งขันกีฬายูโรเปียนเกมส์ครั้งที่ 2 ในขณะเดียวกันองค์กรต่อต้านการใช้สารต้องห้ามโลก (WADA) ได้เริ่มทำการสอบสวนเรื่องการใช้สารกระตุ้นในประเทศรัสเซียซึ่งคณะกรรมการโอลิมปิกระหว่างประเทศปฏิเสธที่จะสนับสนุนการแข่งขันกีฬาที่สำคัญในรัสเซียรวมถึงกีฬายูโรเปียนเกมส์ครั้งที่ 2

ในระหว่างการประชุมสามัญคณะกรรมการโอลิมปิกแห่งชาติยุโรปซึ่งจัดขึ้นในมินสค์เมื่อวันที่ 21 ตุลาคม ค.ศ. 2016 มินสค์ได้รับเลือกให้เป็นเมืองเจ้าภาพในการแข่งขันกีฬายูโรเปียนเกมส์ครั้งที่ 2[13] เมื่อวันที่ 1 กันยายน ค.ศ. 2017 ข้อตกลงดังกล่าวได้รับการลงนามโดยอันเดรย์ ชอราตซ์ ประธานคณะกรรมการบริหารเมืองมินสค์, ยาเนซ โคกียันชิช ประธานคณะกรรมการโอลิมปิกยุโรป, อะเล็คซันดาร์ ชัมโค รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกีฬาและการท่องเที่ยวเบลารุส, อันเดรย์ อัสตาเชวิช รองประธานคณะกรรมการโอลิมปิกเบลารุสคนที่ 1, เกออร์กี คาตูลิน ผู้อำนวยการฝ่ายจัดการแข่งขันยูโรเปียนเกมส์ 2019 และราฟาเอล ปักนอซซี เลขาธิการคณะกรรมการโอลิมปิกยุโรป[14][15]

สรุปผลการคัดเลือก